อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค คือปัจจัย4
ณ ปัจจุปัน รถยนต์มีความจำเป็น(สำหรับผม รึเป่ายังไม่รู้)ต่อคนทั่วไปเป็นอย่างมาก จนเป็นเรื่องธรรมดาที่เห็นรถป้ายแดงวิ่งกันอยู่
สมัยผมเรียนจบใหม่ๆ ปี 2552 ทำงาน 2 ปีแรก คิดตลอดเลยว่าต้องเก็บตังค์ซื้อรถ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงคิดเช่นนั้น เพราะที่ทำงานก็ใกล้ ของกินก็เดินไปซื้อง่าย รถสองแถวก็เยอะ แต่มันป็นสิ่งกระตุ้นทุกครั้งที่ผมเห็นรถป้ายแดงวิ่ง แล้วผมคิดเสมอว่า สักวันเราต้องมี จนผมแอบคิดไม่ได้ว่าทำไมเราไม่เกิดมารวย(เหมือนเพื่อนผมบางคน เรียนจบพ่อซื้อรถเงินสดให้ เงินเดือนออกก็ไม่ต้องเก็บใช้จ่ายสบายใจ)
ใช้เวลา 2 ปีเก็บตังค์ 2 แสน เงินเดือน 2 หมื่นนิดๆ หักเก็บตังค์ดาวว์รถ บอกตรงๆว่าไม่เหลือที่จะเที่ยวซื้อนู้นซื้อนี่เลย อยากจะซื้อแฟนก็ห้าม บอกว่าเอารถก่อน
ได้รถมาผ่อน 6 ปี รวมแล้วระยะเวลา 8 ปี(รวม 2ปีที่เก็บตังค์ด้วย) ที่ผมต้องต้องผ่อนและใช้ชีวิตแบบนี้
จบใหม่อายุ 22 + 8 ปี ก็อายุปาเข้า 30 ปี ถึงจะผ่อนหมด แล้วผมยังจะมีเวลาแสวงหาความสูขอีกเท่าไหร่
ไหนจะงานที่แบกรับมา เมื่อตำแหน่งเราสูงขึ้น
ใครเคยใช้ชีวิตแบบนี้ขอประสบการณ์แบบโดนๆหน่อยครับ มีรถก็อยากมีบ้าน จนลืมไปว่าแฟนทวงเรื่องแต่งงาน แล้วผมจะทำไงดี ยังไม่หร้อมเลย (หากพูดออกไป เค้าจะว่าเราไม่จริงจัง แต่ผมอยากให้พร้อมทุกอย่าง)
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่าน (และตอบ)
