เคยจนที่สุดแค่ไหนมาแชร์กัน

[man8838]

ความจนได้เขามาหาผมตอน40ผมต้องกินข้าวกับผงมาม่า

[korat]

ผมเป็นลูกชาวนา....เคยโบกรถเขาเพื่อขออาศัยจากตัวอำเภอเพื่อกลับบ้านพร้อมกับแม่...หลังจากนั้นผมก็สัญญากับตัวเองว่าผมจะไม่ยอมลำบากอีกต่อไปและจะต้องมีรถเป็นของตัวเองให้ได้...และวันนั้นก็มาถึง...วันที่ผมไปรับ ....all new isuzu....และมีหน้าที่การงานที่มั่นคง
ขอบคุณ...ความยากจนเพราะ...ทำให้การเก็บหอมรอมริบของเราแม้เพียงเล็กน้อยแต่มีความหมาย 
ขอบคุณ...งานที่หนักหนาสาหัสมาตลอดปีเพราะ...แปลว่าในปีหน้าเราจะแกร่งขึ้นกว่านี้
ขอบคุณ...ความโชคร้ายที่ทำให้เราได้เปรียบเทียบ...และรู้ว่าตอนที่ตัวเราเองโชคดีนั้นรู้สึกดีอย่างไร
ขอบคุณ...ความพ่ายแพ้ที่เร่งเร้าให้เราปรับปรุงตัวเองและกลับมาต่อสู้อีกครั้ง
ขอบคุณ...เจ้านายงี่เง่าที่ทำให้เรารู้จักการใช้เหตุผลเข้าเจรจาด้วย
ขอบคุณ...บ้านหลังเล็กๆที่เราอยู่...ที่ทำให้เรารู้ว่าสุดท้ายแล้วมนุษย์ก็ต้องการเพียงที่อยู่อาศัยพอดีกับตัวเท่านั้น
ขอ....+1....ให้ทุกท่าน....
 

[anupong012]

ตอน ปวส. เรียนต่างจังหวัด   ไม่มีเงินกินข้าวขอติดร้านขายข้าวไว้  ป้าเจ้าของร้านก้อใจดี  สิ้นเดือนหรือตอนมีเงินค่อยเอาไปจ่าย ตอนนี้มีบ้านราคา 1 ล้าน   มีธุรกิจเป็นของตัวเอง   รถแมคโคร 1  คัน  รถดั๊มพ์ 2 คัน  ปิ๊กอัพ  1  คัน  และรถเก๋ง  อีก 1 คัน  ตอนนี้อายุ 29  ปีครับ  จอง 4  ประตู  2.5  ZP  คาดว่าน่าจะได้ประมาณสิ้นปี  ผมว่าถ้าคนเราตั้งใจทำอะไรและทำจริงๆคงไม่ยากที่เราจะทำได้  ปล.ทรัพย์สินทั้งหมดผมหามาได้เองและถูกกฏหมายไม่ได้ขอเงินพ่อแม่เลย  เพราะครอบครัวเรายากจนมาก่อน

[nii NDC.604™]

ผมเป็นลูกชาวนา....เคยโบกรถเขาเพื่อขออาศัยจากตัวอำเภอเพื่อกลับบ้านพร้อมกับแม่...หลังจากนั้นผมก็สัญญากับตัวเองว่าผมจะไม่ยอมลำบากอีกต่อไปและจะต้องมีรถเป็นของตัวเองให้ได้...และวันนั้นก็มาถึง...วันที่ผมไปรับ ....all new isuzu....และมีหน้าที่การงานที่มั่นคง
ขอบคุณ...ความยากจนเพราะ...ทำให้การเก็บหอมรอมริบของเราแม้เพียงเล็กน้อยแต่มีความหมาย 
ขอบคุณ...งานที่หนักหนาสาหัสมาตลอดปีเพราะ...แปลว่าในปีหน้าเราจะแกร่งขึ้นกว่านี้
ขอบคุณ...ความโชคร้ายที่ทำให้เราได้เปรียบเทียบ...และรู้ว่าตอนที่ตัวเราเองโชคดีนั้นรู้สึกดีอย่างไร
ขอบคุณ...ความพ่ายแพ้ที่เร่งเร้าให้เราปรับปรุงตัวเองและกลับมาต่อสู้อีกครั้ง
ขอบคุณ...เจ้านายงี่เง่าที่ทำให้เรารู้จักการใช้เหตุผลเข้าเจรจาด้วย
ขอบคุณ...บ้านหลังเล็กๆที่เราอยู่...ที่ทำให้เรารู้ว่าสุดท้ายแล้วมนุษย์ก็ต้องการเพียงที่อยู่อาศัยพอดีกับตัวเท่านั้น
ขอ....+1....ให้ทุกท่าน....
 

จัดให้ +1 คร้า

[SamuraiTeeh]

คนรวยน่ะ เป็นหนี้บุญคุณคนจนนะ เพราะถ้าไม่มีคนจนเลยเนี้ยะ คนรวยเค้าก็จะไม่รู้เลยว่าเค้ารวยแค่ไหน ไม่มีใครให้เปรียบเทียบ                              Cradit By Uncle Tuum ฅ.ฅน Magazine

ไม่รู้ซิ อ่านแล้วรู้สึกชอบไงพิกล 555

[โต้ง มีนบุรี (NDC.๔๒๘)]

ผมเป็นเพื่อนกับความจนมาก็หลายปีแล้วครับ ยังคงต้องคบกันอีกนานครับ

[thinthai28]

  emo53อ่านของน้าทุกคนแล้วซึ้งจนน้ำตาจะไหลแต่ไม่มีวันเสียละ.....ผมจะไม่ร้องให้อีกแล้วนอกจาก..............ไม่บอกเหตุผล   

          ส่วนผล จบ ปวส.มาหวังจะเรียน วิศวะต่อ แต่ปี 41 เศรษฐกิจไม่ดี ต้องออกมาหางานเพื่อให้พี่กะน้องได้เรียน ทำงานฝ่ายผลิต 5 ปี เงินเดือน 6000 บาท  ส่งกลับบ้าน จ่ายค่าห้องพักเหลือ 1500 ใช้ให้ครบเดือน และตัดสินใจว่าเมื่อทำงานแล้วยังไงๆก้อจะไม่ขอเงินที่บ้านทำให้ท่านต้องเสียใจ และทำให้ท่านต้องลำบากเพราะเราอีก 

         โชคดีเพื่อนชวนไปทำงานชลบุรีได้เป็นช่างซ่อมบำรุง (อันนี้จุดเปลี่ยนขอบคุณเพื่อนคนนี้มากที่ทำให้เรามีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นรายได้ดีขึ้น) แต่ยังไม่พอใจในชีวิตเพราะพ่อกับแม่ผมยังไม่ได้อยู่อย่างสบายตัวสบายใจ  แต่หวังว่าอนาคตผมจะทำให้ได้ตอนที่พ่อแม่ยังอยู่ได้ภูมิใจในลูกคนนี้บ้างนะครับแม่  ตอนนี้ทำงานที่ระยองครับ   

     ปล.ขอกดไลน์ให้กับคนตั้งกระทู้ที่ทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ และกดไลน์ให้กับน้าๆที่เข้ามาตอบกระทู้ทุกคน   

[pookpom]

ไม่รู้จะบรรยายยังไงครับผมว่าผมผ่านจุดที่ต่ำที่สุดในชีวิตผมมาแล้ว และบอกกับตัวเองว่าจะไม่มีวันกลับไปเป็นอย่างนั้นอีก 

[aa2 NDC.205]

ผมพ่อเสียตั้งแต่ม1แม่ไม่สบายบางวันกินข้าวกับน้ำปลาไม่มีเงินไปเรียนบางวันก็เดินไปเรียน บางวันก็โบกรถไปเรียนบ้าง โรงเรียนห่างจากบ้าน10กิโล ต้องหางานทำตั้งแต่ม1ทำงานตอนเย็นเลิก4ทุ่มลำบากมากครับแต่ผมไม่เคยขอเงินแม่ผมเลยสักบาทมีแต่ให้ ถ้าผมไม่ลำบากตั้งแต่วันคงไม่มีวันนี้ที่ยืนด้วยตัวเองได้  จบได้แค่ปวสก็ดีแล้วครับสำหรับผม ขอเป็นกำลังใจให้คนที่ยังลำบาก                                                             (ผมว่าทุกคนต้องมีช่วงชีวิตที่ตำสุด แล้วก็ช่วงชีวิตดีที่สุดทุกคนครับ)

[aonchaiya]

  นึกถึงทีไรน้ำตาคลอทุกครั้งไปกับเรื่องนี้ 

[ANAN.]

เคยจนที่สุดคงเป็นตอนเด็กๆ จบ ม. 6 ใหม่ๆ อยากเรียนต่อ ป.ตรี แต่พ่อกับแม่ไม่มีเงิน
- อาจารย์ที่โรงเรียนส่งค่ารถมา 5 พัน (บุญคุญนี้นู๋จะจำไปจนตาย)
- อาศัยรถเพื่อนที่ไปเรียนด้วยกัน เขาไปส่ง
- พี่ชายเรียนวิศวะ ที่ กทม. แม่ถอดสร้อยทอง 1 บาท ให้ พร้อม ขายควาย 1 ตัว (พ่อน้ำตาซึม เพราะรักควายตัวนี้มาก ) ...ทุกวันนี้พี่ชายได้ดีไปแล้ว ส่งเงินให้พ่อ-แม่ทุกเดือน วันหยุดพาลูก เมียกลับมาเยี่ยมพ่อแม่
- ตอนเรียน ป.ตรี ที่โคราช กู้ กยศ. จ่ายค่าเทอมเอง.. ได้ทุนเรียนฟรีจากโรงเรียนเดือนละ 2500 บาท ต้องใช้ให้ครบเดือน พร้อมค่าอุปกรณ์การเรียนด้วย เครื่องสำอางค์ไม่ต้องพูดถึง ..เหลือกินข้าวก็บุญแล้ว...มาม่าเท่านั้นที่ช่วยชีวิต และเพื่อนเมทอีก 2 คน ที่ช่วยเหลือ ขอบคุณมากๆนะ (ฉันรักพวกแกมากๆ) 
- ผ่านไป 1 ปี พอขึ้นปี 2  กยศ. งบเหลือ ..ได้ให้ค่าครองชีพด้วย เดือนละ 2 พัน + เงินเดือนจากโรงเรียนมัธยมเดิม 2500 = มีเดือนละ 4500 บาท ดีใจยังกะได้แก้ว ..เพราะเวลากลับบ้าน ยังเหลือแบ่งให้แม่ด้วย  (แม่ทำนา แก่แล้ว ..น้ำท่วมติดๆกันทุกปี ข้าวไม่ได้ หนี้สินจากรุ่นตายาย ก็พอกพูน)
- เรียน จบ มาได้เริ่มทำงาน อะไรๆเริ่มดีขึ้น พี่ชายก็เรียนจบ ...ทำงาน ..ส่งเงินให้ที่บ้าน ปลดหนี้ ไถ่โฉนดที่บ้านออกจากธนาคาร ปรับปรุงบ้านใหม่ ...แบ่งเก็บ ..ดาวน์รถ  ..ผ่านมาได้ทั้งหมดเพราะคำสอนของพ่อ - แม่ ...ดราม่า น้ำตาเริ่มไหล...พอๆๆ 

กดคะแนนไปครับ

[น้าโก มหาสารคาม]

ผมไม่รู้จักความจนครับ
ผมไม่เคยจน
เพราะผมไม่เคยคิดว่าผมจน
รวยจน อยูที่ ใจ
ตามสโลแกนผมครับ
ลำบาก แต่ ไม่ยากจน

[nii NDC.604™]

ขอบคุณน้าอนันต์ค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ ..

ถ้าเราไม่รู้จักความลำบากมาก่อน ...เราก็จะไม่รู้ว่าความสุขแท้จริงแล้ว..พอได้สัมผัสจริงๆมันรู้สึกยังไง ..

[nii NDC.604™]

ผมไม่รู้จักความจนครับ
ผมไม่เคยจน
เพราะผมไม่เคยคิดว่าผมจน
รวยจน อยูที่ ใจ
ตามสโลแกนผมครับ
ลำบาก แต่ ไม่ยากจน

น้าโก ถูกต้องเลยค่ะ...เราต้องยิ้มสู้กับทุกสิ่ง...คนข้างหลังรอเราอยู่