ผมเคยเจออยู่สองเหตุการณ์ครับ
เหตุการณ์แรกผ่านมาไม่นานนัก ขับรถกลับบ้านเส้น ปทุม-ลาดหลุมแก้ว ประมาณ 5 ทุ่ม ซึ่งเวลาประมาณนี้ถนนเส้นนั้นจะไม่ค่อยมีรถแล้ว ถนนเส้นนั้นเป็นถนน 4 เลน(เข้า 2 ออก2) ผมขับรถตามรถเก๋งสีดำคันหนึ่ง โดยรถผมและรถคันนั้นขับชิดขวากันทั้งคู่ รถคันนั้นเปิดไฟสูง เพราะถนนไม่ค่อยมีไฟ ฝั่งตรงข้ามขาเข้า ไม่ค่อยมีรถสวนมามากเท่าไหร่ ขับตามมาสักพัก ผมสังเกตุริมถนนด้านซ้ายมีผู้ชายตัวสูงยืนหันหน้ามาทางถนน (เห็นจากไฟของรถคันหน้า) อยู่ไกลๆ พอรถเก๋งขับมาใกล้ๆ ผมเห็นชายคนนั้นวิ่งตัดหน้ารถเก๋งคันนั้น ผมหักออกซ้ายทันที ผบนั่งข้างๆ ร้อง เห้ย เพราะคิดว่ารถคันนั้นชนคนแน่นอน แต่รถคันนั้นก็ขับต่อปกติ ไม่เบรค ไม่หลบ อะไรทั้งสิ้น ผมหันไปมองหน้า ผบ. แล้วก็เงียบไม่พูดอะไรกัน แต่ขนเนี่ยลุก ขนหัวลุกเป็นยังไงก็เพิ่งรู้วันนั้นหล่ะครับ
อีกเหตุการณ์หนึ่งนานมากแล้วครับ
ผมไปตามจังหวัดเพื่อไปงานบวชเพื่อนที่จังหวัดหนึ่ง ขับรถออกจากกรุงเทพกันช่วงหัวค่ำ มุ่งหน้าสู่จุดหมายทางภาคอิสาน เพื่อนผมเป็นคนขับ ผมเป็นเนข้างๆ (มาวตลอด) พอเกือบถึงบ้านเพื่อนก็เกือบตี 2 แวะเติมน้ำมันคนตลอดทาง ดูแผนที่ที่เพื่อนเขียนให้ก็งง โทรศัพท์ก็ไม่มี(เกือบสี่สิบปีที่แล้ว) ขับวนอยู่แถวนั้นมืดก็มืด เปลี่ยวก็เปลี่ยว บ้านคนก็ไม่ค่อยมี จะตีสองแล้วนะจะถามทางใครได้ ขับไปสักพักเจอมอเตอร์ไซเก่าๆจอดอยู่ข่างทาง สตาทรถทิ้งไว้ เปิดไฟท้าย ข้างหลังรถมีอุปกรณ์จับปลาเพียบ เลยบอกให้เพื่อนไปจอดรถข้างๆ แต่หาคนไม่เจอ ตอนแรกไม่คิดอะไร เจ้าของรถคงอยู่แถวนี้หล่ะ
มองลงไปข้างทาง เห็นเป็นผู้ชายอยู่ในป่าข้างทางห่างจากรถประมาณสิบกว่าเมตร แสงไฟในห้องโดนสารรถส่องไปที่ชายคนนั้นทำให้พอมองเห็นได้ แต่ที่ต้องตะลึงก็คือชายคนนั้นยืนหันหลังให้พวกผม เห็นแต่ตัวกับหัวไหล่ ผมกับเพื่อนได้ยินเสียงเหมือนน้ำหยดลงบนต้นหญ้าแห้งๆ บริเวณนั้นเงียบมาก มันทำให้ได้ยินเสียงได้ชัดเจน สักพักหัวไหล่ทั้งสองของชายคนนั้นก็สบัด แล้วแขนขวาของชายคนนั้นก็สบัดตามอีกสองถึงสามครั้ง หลังจากนั้น....................................................................
.
.
.
ชายคนนั้นก็เงยหัวขึ้นมา พร้อมกับหันมาถามพวกผมว่า ดึกแล้วจะไปไหนกันหรอพ่อหนุ่ม ผมก็เลยได้คนถามทางครับ
